بررسي رابطه دلسوزي به خود و كنترل خشم با افكار خودكشي در دانشجويان

پايان نامه كارشناسي  بررسي رابطه دلسوزي به خود و كنترل خشم با افكار خودكشي در دانشجويان

مقدمه:

خودكشي يكي از معضلات بهداشت روان است. بر اساس گزارش رسمي سال 1996 سازمان بهداشت جهاني هرساله 500 هزار نفر در جهان با خودكشي به زندگي خود پايان مي دهند مطالعات مربوط به خودكشي سه پديده مهم را بررسي مي كنند كه شامل افكار خودكشي، اقدام به خودكشي مي باشد( مارسنكو، فيشمن و فريدمن، 1999). افكار خودكشي عبارتي است كه بر وقوع هرگونه انديشه خودتخريبي دلالت دارد. اين افكار طيف وسيعي از انديشه هاي مبهم در مورد امكان خاتمه زندگي تا خودكشي كامل را در بر ميگيرد.

شيوع سالانه افكار خودكشي در افراد بالغ 3/2تا 6/5 درصد گزارش شده است. گذر از فكر خودكشي به نقشه كشيدن در 32 درصد افراد(داراي فكرخودكشي) و گذر از نقشه خودكشي به اقدام در 72 درصد افراد(داراي نقشه خودكشي) صورت مي گيرد. در نتيجه 24 درصد افرادي كه فكرخودكشي را گزارش مي كنند، در نهايت به سمت اقدام مي روند(ون هيرينگن،2001)

مطابق با تخمين سازمان جهاني بهداشت، از آنجايي كه در سال 2000 ميلادي نزديك به 850 هزار مرگ ناشي از خودكشي در جهان وجود داشته و بيش از ده تا بيست برابر آن اقدام به خودكشي كرده اند، در سال 2020 ميلادي تقريبأ يك ميليون و پانصد و سي هزار نفر در اثر خودكشي خواهند مرد و بيش از ده تا بيست برابر آن در سطح جهان اقدام به خودكشي خواهند كرد؛ يعني به طور متوسط يك مرگ ناشي از خودكشي در هر بيست ثانيه و يك اقدام به خودكشي در هر يك تا دوثانيه اتفاق خواهد افتاد. نتايج مطالعات در كشورهاي مختلف نشان مي دهد شيوع فكر خودكشي در طول عمر 4/31% و در نوجوانان 18-12 ساله چيني شيوع 6 ماهه آن 3/19% گزارش گرديده است. بر اساس آمار در سنين 24-15 سال، سومين علت شايع مرگ و مير، خودكشي است و خودكشي در افراد مجرد بيشتر ديده مي شود.

بر همين اساس خودكشي از موضوعات داراي اولويت بهداشت روان براي سازمان جهاني بهداشت و اين اولويت در گروه هاي خاص جامعه به دليل شرايط ويژه اي كه دارند بيشتر احساس مي شود. از مهمترين اين گروه ها مي توان به دانشجويان اشاره كرد كه به دليل شرايط سني خاص، بالا بودن تجرد در بين آن ها، دوري از خانواده، جداشدن از متعلقات و وابستگي هاي چندين ساله، زندگي خوابگاهي، رويارويي با مشكلات اقتصادي، اجبار به پيداكردن استقلال نسبي يا كامل، مشكلات درسي، زندگي با دوستان جديد و آينده كاري و زندگي نامعلوم و... گروه در معرض خطر ابتلا به اختلالات رواني چون افسردگي و حتي افكار خودكشي به حساب مي آيند(برنالد،2008). آمار نيز نشان داده خودكشي در دانشجويان، دومين علت مرگ و مير بعد از تصادف مي باشد. در فاصله سال هاي 2000-2002، 4390 دانشجو در ايالت متحده دست به خودكشي زده اند. مطابق با آمار دفترمركزي مشاوره وزارت علوم، تحقيقات و فناوري در ايران در فاصله 1377-1383، 292 مورد خودكشي در بين انشجويان وزارت مذكور گزارش شده است كه از اين ميان 25 مورد(6/8%) خودكشي كامل بوده است(احمدي،2006).