چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع مسئوليت پذيري

چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع مسئوليت پذيري

در 17  صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

همراه با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه

توضيحات نظري كامل در مورد متغير

پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه

رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

منبع :    انگليسي وفارسي دارد (به شيوه APA)

نوع فايل:     WORD و قابل ويرايش با فرمت doc

قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع مسئوليت پذيري

مسئوليت پذيري:

مسئوليت حالتي كه طي آن شخص نقش و اثر خود را در عوارض  و نتايج يك اقدام، فعاليت يا رفتار مي پذيرد. شرايط فرد بزرگسالي كه قادر است مقررات ، آداب ، رسوم، و معيارهاي اخلاقي ، اجتماعي ، شغلي و  . . . را رعايت كند و در صورت عدم رعايت ، عوارض و نتايج نامطلوب آن را نيز پذيرا مي باشد. يكي از ويژگي هاي فرد اين است كه نقش هاي اجتماعي خود را مي پذيرد و در جهت انجام وظايف خود تلاش مي كند (ساعتچي ، 1377). فردي كه مسئوليت كاري را بر عهده مي گيرد مي پذيرد كه يك سري فعاليت هايي را انجام دهد يا براي انجام اين كارها توسط ديگران نظارت داشته باشد(سرتو  ، 2004، به نقل از اونگرانو،2012).

گاف (1968) معتقد است كه مسئوليت پذيري به معناي در نظر داشتن پيامد رفتار خود و قابل اعتماد و اطمينان بودن در رفتار، و احساس تعهد به ساختار اجتماعي بزرگتر مي باشد.

مسئوليت پذيري[1]، يكي از ابعاد شخصيت سالم و ويژگي بسيار مهمي در كلاس درس و زندگي روزمره است و والدين، مشاوران و معلمان، نقش مهمي براي كمك به دانش آموزان در كسب مسئوليت پذيري مدرسه، خانواده و اجتماع بر عهده دارند. براي ايجاد حس مسئوليت پذيري، روش ها و راهكار هايي تدوين شده است كه معلم مي تواند آن ها را در كلاس خود اجرا نمايد(حسين پور، درويشي و سوداني،1389).

مسئوليت‌پذيري يعني قابليت پذيرش پاسخ‌گويي و به عهده گرفتن كاري كه از كسي درخواست مي‌شود و شخص حق دارد كه آن را بپذيرد و يا رد كند. مسئوليت با وظيفه تفاوت دارد، وظيفه كاري است كه يك نفر به ديگري محول مي‌كند و بايد حتما انجام بگيرد. در واقع مسئوليت انتخابي آگاهانه است. كودكي كه از ابتدا امكان استقلال به او داده شده باشد، آمادگي بيش‌تري براي پذيرفتن مسئوليت خواهد داشت. مسئوليت‌پذيري بخشي از رشد شخصيت كودك است. كودك از سن دو تا سه سالگي نياز ديگران و اهميت دادن به آن و نيز انتظارات ديگران از خويش را درك مي‌كند و اين روند، حس مسئوليت‌پذيري را در او ايجاد مي‌كند. پدر و مادر بايد الگوي اين مسئوليت‌پذيري را به او بياموزند، زيرا اگر پروسه‌ي مسئوليت‌پذيري به درستي در تربيت فرد شكل نگيرد، بعد از هجده سالگي، زماني كه شخصيت فرد شكل گرفت، ديگر نمي‌توان او را تغيير دارد، در اين صورت يا بايد خانواده خود را با او وفق بدهد يا او را مجبور كند كه با محيط خانواده سازگار شود و اگر اين شخص نتواند خود را با خانواده هماهنگ كند بهتر است از خانواده جدا شود و زندگي مستقلي براي خويش تدارك ببيند(احمدي و رمضاني،1386).

[1] - responsibility