چارچوب نظري پايان نامه در مورد طرحواره هاي ناسازگار اوليه

چارچوب نظري پايان نامه در مورد طرحواره هاي ناسازگار اوليه

در 31  صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

توضيحات: فصل دوم پايان نامه كارشناسي ارشد (پيشينه و مباني نظري پژوهش)

همراه با منبع نويسي درون متني به شيوه APA جهت استفاده فصل دو پايان نامه

توضيحات نظري كامل در مورد متغير

پيشينه داخلي و خارجي در مورد متغير مربوطه و متغيرهاي مشابه

رفرنس نويسي و پاورقي دقيق و مناسب

منبع :    انگليسي وفارسي دارد (به شيوه APA)

نوع فايل:     WORD و قابل ويرايش با فرمت doc

قسمتي از متن مباني نظري و پيشينه

چارچوب نظري پايان نامه روانشناسي با موضوع طرحواره هاي ناسازگار اوليه

2-1-   طرحواره هاي ناسازگار اوليه 

2-1-1 مفهوم طرحواره

واژه طرحواره در اصل ريشه يوناني كلمه Scheen به معناي "داشتن" و يا شكل گرفتن" است. آرون بك معتقد است كه طرحواره ها نقش اصلي در ارتباط با موضوعات تكراري در تداعي آزاد، تصورات و روياها، ايفا مي كنند. او معتقد بود كه طرحواره ها ممكن است عملا مدت ها غير فعال باشند اما بعدا تقويت يا خاموش شوند كه نتيجه تغييرات در نوع داده هاي دريافتي از محيط است(داتيليو، 2010؛ ترجمه خواجه و همكاران، 1391).

بعدها نظريه پردازان ديگر، مفهوم اصلي طرحواره را توسعه دادند. براي مثال سگال (1988)نوشت كه طرحواره ها شامل " عناصري سازمان يافته از واكنش ها و تجارب گذشته هستند كه پيكره اي پيوسته و پايدار از اطلاعات قابل هدايت براي ادراك و تصديق هاي بعدي را شكل مي دهند". يانگ (1990) زماني كاربرد روش متمركز بر طرحواره در اختلالات شخصيتي را معرفي كرد، اين مفهوم را گسترش داد. يانگ اظهار كرد كه اگر چه بك و همكارانش (1979) به اهميت طرحواره ها در درمان اشاره كردند، اما راهكارهاي درماني خاص بسيار اندكي را براي پروتكل هاي درماني خود تا به امروز ارائه كرده اند. به همين دليل يانگ مدل بك از طرحواره را توسعه داد و معتقد به يك نظريه چهار سطحي بود كه شامل 1) طرحواره هاي ناسازگار اوليه2) نگهداري طرحواره 3) اجتناب از طرحواره 4) جبران طرحواره مي شد(داتيليو، 2010؛ ترجمه خواجه و همكاران، 1391).

اگر چه طرحواره درماني متمركز بر روي زوج ها و خانواده ها شامل توجه به طرحواره هاي شخصي خود افراد مي شود، اما تاكيد بيشتر روي سيستم رابطه اي و طرحواره هايي است كه به طور ويژه، حول شخص در رابطه گسترش مي يابند. همچنين طرحواره درماني از خانواده اصلي و تجارب اوليه افراد با اعضاء خانواده استفاده مي كند(داتيليو، 2010؛ ترجمه خواجه و همكاران، 1391).

2-3-1.       افكار و طرحواره هاي خودكار

افكار خودكار، شكل كليدي ديگري از شناخت در نظريه شناختي-رفتاري است كه گاهي اوقات با طرحواره درهم مي آميزد، بويژه به اين دليل كه تا اندازه اي همپوشي بين هر دو وجود دارد. افكار خودكار اولين بار توسط بك (1976) به عنوان شناخت هاي همزماني تعريف شدند كه به سبكي سريع اتفاق مي افتند وغالبا آگاهانه و به سهولت قابل دسترسي هستند. بنابراين افكار خودكار آگاهانه، مسيري براي كشف باورها و طرحواره هاي زيربنايي شخص فراهم مي كنند(داتيليو و بيرشك، 1385).

اپستين (1988) به طرحواره شخصي به عنوان "فرضيات برجسته و نسبتا پايداري كه شخص راجع به چگونگي عملكرد دنيا خود و جايگاه خود در آن دارد" اشاره مي كند. اين فرضيات راجع به ويژگي ها و فرايندهايي است كه معمولا اتفاق مي افتند و به عملكرد انطباقي با سازماندهي تجارب شخصي در درون الگوهاي با معني كمك مي كنند و پيچيدگي محيط را كاهش مي دهند. با محدوديت انتخابي و راهنمايي و سازماندهي اطلاعات كه فرد در اختيار دارد، طرحواره او تفكر مناسب و امكان عمل را امكان پذير مي كند(داتيليو، 2010؛ ترجمه خواجه و همكاران، 1391).

طرحواره ها در كابرد نظريه شناختي-رفتاري براي خانواده ها بسيار مهم هستند. آنها اعتقادات پايداري هستند كه مردم راجع به ديگران و روابطشان دارند. طرحواره ها، ساختارهاي شناختي ثابتي هستند و ارجاع ها و ادراك هاي زودگذر نيستند. طرحواره ها از ادراك ها متمايز هستندو از استنباط هايي كه شخص از حوادثي كه مي بيند، شكل مي دهد، متفاوت هستند(داتيليو و بيرشك، 1385).

افراد دو طرحواره مجزا در مورد خانواده ها حفظ مي كنند: 1) طرحواره خانوادگي كه به تجارب والدين در خانواده اصلي شان مربوط مي شود 2) طرحواره هايي كه به طور كلي به خانواده اصلي مربوط مي شود يا چيزي كه چبل و فاين (1994) از آن به عنوان نظريه شخصي از زندگي خانوادگي ياد مي كنند(داتيليو، 2010؛ ترجمه خواجه و همكاران، 1391).