بررسي اثر بخشي درمان فراشناختي در كاهش افسردگي و اضطراب بيماران ديابتي
پايان نامه بررسي اثر بخشي درمان فراشناختي در كاهش افسردگي و اضطراب بيماران ديابتي مقدمه افسردگي، اضطراب، احساس ضعف، احساس ناراحتي و از جمله علائم روان شناختي هستند كه در بسياري از بيماري هاي جسمي علي الخصوص در بيماري هاي صعب العلاج از جمله سرطان بيماري هاي قلبي مزمن، ديابت و مشاهده مي شود |
![]() |
دسته بندي | روانشناسي و علوم تربيتي |
فرمت فايل | word |
حجم فايل | 1019 كيلو بايت |
تعداد صفحات فايل | 98 |
پايان نامه بررسي اثر بخشي درمان فراشناختي در كاهش افسردگي و اضطراب بيماران ديابتي
مقدمه
افسردگي، اضطراب، احساس ضعف، احساس ناراحتي و ... از جمله علائم روان شناختي هستند كه در بسياري از بيماري هاي جسمي علي الخصوص در بيماري هاي صعب العلاج از جمله سرطان بيماري هاي قلبي مزمن، ديابت و ... مشاهده مي شود.
يكي از بيماري هاي كه به سرعت در حال شيوع است، بيماري ديابت مي باشد. بيماري ديابت علاوه بر علائم فيزيكي با علائم روان شناختي مثل افسردگي، اضطراب، احساس ناراحتي، ترس هاي خودبيمار انگارانه همراه است(بيل 1973)
معمولاً بيماران ديابتي بسيار حساس بوده و واكنش هاي افراطي به استرس نشان مي دهند. ديابت مي تواند معضلات رواني و جسماني زيادي به همراه داشته باشد مانند: اختلالات قلبي، كوري، از دست دادن اشتها، خستگي مفرط، افسردگي، اضطراب، اعمال شناختي، هذيان ها و توهم هاي گاه به گاه (فصلنامه انديشه و رفتار شماره (3 ص 20).
بنابراين در كنار درمان عوارض جسمي، درمان يا كاهش علائم روان شناختي اين بيماران نيز بايد مورد توجه قرار گيرد.
هدف اصلي اين پژوهش بررسي اثربخشي درمان فراشناختي بر كاهش افسردگي و اضطراب بيماران ديابتي است.
بيان مسئله:
طبق آمار جمعيتي آمريكا در سال 2000، ميزان شيوع ديابت در بالغين در هر دو جنس مشابه است و 17 ميليون نفر به اين بيماري مبتلا مي باشند.
ديابت ششمين علت شايع مرگ ناشي از بيماري در آمريكا مي باشد و مسئول قريب به 18% از موارد مرگ و مير در گروه سني بالاي 25 سال است و شايع ترين علت بيماري كليوي انتهاي و موارد جديد نابينايي و كوري بالغين مي باشد. بيماري قلبي – عروقي علت اصلي مرگ ناشي از ديابت است و در بيماران مبتلا به ديابت 2 تا 5 برابر شايع تر از جمعيت عمومي مي باشد.(كاسيل و اندرويل ،2004).
دو گروه عمده ديابت به عنوان II , I نامگذاري شده اند.
نوع I: در نتيجه تخريب خود ايمني سلول هاي بتاي جزيره اي پانكراس رخ مي دهد كه منجر به كمبود انسولين مي گردد.
نوع II: شامل گروه ناهمگوني از اختلالات است كه معمولاً با درجات متفاوتي از مقاومت به انسولين، اختلال ترشح انسولين، افزايش توليد گلوكز مشخص مي شود (كاسيل و اندرويل 2004).
ديابت نوع I در سنين زير 30 سال به ويژه در نوجوانان 11 تا 13 سال شايع است. البته ديابت نوع اول ممكن است در هر سني و حتي در سنين سالخوردگي ايجاد شود، ولي نادر است.
ديابت نوع دوم، كه به ديابت غير وابسته به انسولين نيز ناميده مي شود.
غالباً در افراد بالاي 40 سال پديد مي آيد. پنجاه تا نود درصد مبتلايان به ديابت نوع دوم، چاق هستند و دچار اضافه وزن مي باشند.(كاسيل و اندرويل،2004).
تحقيقات علت شناسي روي ديابت به مسائل ژنتيكي و زمينه ايمني شناختي اشاره دارند (برونر،به نقل از ديده ور،1378).هر گونه فشار جسمي، به ويژه عفونت و ضربه، مي توانند باعث شروع يا تشديد ديابت شود. اين بيماري در سنين كهولت شايع تر است اما همه اينها فقط يك روي سكه است، روي ديگر سكه عوامل روان شناختي است. تغييرات هيجاني و شرايط زيانبار زندگي، ناكامي هاي شديد و ضايعات خانوادگي مي توانند در علت شناسي سهيم باشند(هولمز 1986).
در بيماران ديابتي علائم روان شناختي مثل افسردگي، احساس ناراحتي، ترس هاي خود بيمارانگارانه و اضطراب همراه است. طبق بسياري از مطالعات انجام يافته بيماران ديابتي در اكثر جوامع دچار مرگ زودرس مي شوند حداكثر اين بيماران پيشينه اي از افسردگي و نگرشهاي خود بيمارانگارانه دارند (بيل 1973 به نقل از حضوري و حسنعلي زاده 1384).
اگرچه بيماريهاي مزمن با افزايش شيوع افسردگي همراه است اما در مورد بيماران ديابتي اين مساله 3 برابر شايع تر است و شيوع افسردگي در اين بيماران 3/61 درصد مي باشد (زينيتو، كارويل، 2002). اين ميزان در مطالعات انجام شده در ايران در گروه بيماران ديابتي نوع 2 تا 1/84 درصد گزارش شده است( بهنام و همكاران، 1384)
اولين متغير وابسته در اين پژوهش افسردگي مي باشد، افسردگي مرضي به قدري شايع است كه سرماخوردگي لقب گرفته است (سليگمن، 1975 به نقل از حضوري، 1389) در هر مقطع معيني از زمان 20-15 درصد بزرگسالان، در سطح قابل توجهي، از نشانه هاي افسردگي رنج مي برند. افسردگي در مفهوم مرضي خود، با خلق پايين و گذرايي كه اكثر مردم در واكنش بهنجار نسبت به فقدان، از خودشان مي دهند و بسياري از جنبه هاي كاركرد آن ها را بر اثر آن دچار اشكال مي شود، كاملاً فرق دارد.